KILKA SŁÓW O AGRESJI PRZEDSZKOLAKA
Terminu „zachowania agresywne” używa się do opisu bardzo różnorodnych zachowań. Za agresywne uznaje się dziecko, które wywołuje konflikty, bije inne dzieci, skarży się na nie, przeżywa, przedrzeźnia, niszczy lub uszkadza przedmioty, przeklina, męczy zwierzęta. Mówi się, że dziecko zachowuje się agresywnie, jeśli jest aroganckie w stosunku do dorosłych lub rówieśników, brutalnie narzuca innym swoje zdanie, jeśli w zachowaniu prezentuje wrogość, nienawiść do ludzi, zjawisk i przedmiotów.
Agresja jest najczęściej głośna i widoczna, jej początek trudny do stwierdzenia dla wszystkich oprócz sprawców i ofiar. Trudno jest znaleźć tego, kto zaczął, kto być może ponosi winę za cały konflikt.
Agresja wymaga natychmiastowego zajęcia stanowiska .
Często rodzic niespodziewanie zostaje wciągnięty w konflikt i zmuszony do zajęcia stanowiska, choć często jest bezradny i bezsilny.
Warto pamiętać, że :
Każde zachowanie dorosłego wobec dziecka jest wzorem, jaki ono naśladuje
Jeżeli chcemy
– wykluczyć określone zachowanie, należy się na nim koncentrować,
– wzmocnić jakieś zachowanie powinniśmy je zauważyć i mówić o nim
Formy agresji występujące u dzieci w wieku przedszkolnym
Agresja fizyczna – to bezpośrednie zadawanie bólu innym osobom. Dziecko w momencie wybuchu gniewu bije, gryzie, kopie lub drapie.
Agresja instrumentalna -W opinii A. Kozłowskiej, ze względu na mylną ocenę dorosłych nie warto interweniować w konflikt dzieci „one wiedzą lepiej, kto zawinił i sprawiedliwiej osądzą”.
Agresja werbalna – dziecko nie wchodzi w bezpośredni fizyczny kontakt z osobami lub przedmiotami, a powoduje ich cierpienie poprzez wyśmiewanie, złośliwe uwagi, przezywanie, skarżenie, jest aroganckie. Narzędziem działania w takiej sytuacji jest język
Przyczyny powstawania agresji
Agresja rodzi się najczęściej wtedy, gdy potrzeby nie są zaspokojone, oczekiwania nie zostały spełnione, a cele nie osiągnięte.
Jak stłumić agresję?
ZŁOŚĆ
– darcie gazet, ugniatanie kulek, dmuchanie
KRZYK
– czytanie bajek terapeutycznych
Dobrą strategią przeciw agresji jest:
- odpowiednia kolorystyka pomieszczeń dziecięcych,
- otwarta postawa dorosłego wobec dziecka
- unikanie zabawek, książeczek, filmów wywołujących agresję
stosowanie zabawek pozwalających „wypłynąć” agresji
- dobra organizacja dnia
- kącik relaksacyjny
- dobry przykład i życzliwość dorosłych
- „zmuszanie” dzieci do myślenia nad swoi zachowaniem (w razie złości, agresji – posadzić na specjalnie do tego przeznaczonym krzesełku z poleceniem: USIĄDŹ – POMYŚL
Tekst: Aleksandra Korebko
