23 stycznia klasy czwarta, piata i szósta o godzinie 8.10 wyjechały spod szkoły w kierunku stolicy Dolnego Śląska. O godzinie 9.45 autokar z uczniami zatrzymał się pod wrocławskim, powietrznym parkiem Go Jump. Na miejscu, po przebraniu się w stroje sportowe, pod czujnym okiem instruktorów, została przeprowadzona rozgrzewka, po której rozpoczęła się godzinna zabawa w parku. Po upływie tego czasu, uczniowie skierowali do sąsiedniego parku powietrznego Go Air, gdzie również spędzili miło czas. Po zakończeniu zabawy grupa wsiadła do autokaru, by niezwłocznie ruszyć do restauracji McDonald, na regeneracyjny posiłek po męczącej zabawie. Następnie uczniowie udali się w kierunku Oławy. Gdy wybiła godzina 15.00 , wszyscy skierowali się w stronę kina. Po dotarciu na miejsce i zakupieniu przekąsek, uczniowie zajęli miejsca w sali i rozpoczęła się projekcja filmu pt. „Pan Kleks i wynalazek Filipa Golarza” w reżyserii Macieja Kawulskiego. Obraz jest luźną adaptacją powieści Jana Brzechwy pt. „Akademia Pana Kleksa”.
Akcja filmu rozgrywa się w współczesnym świecie. Ada Niezgódka (w tej roli ponownie Antonina Litwiniak) musi pomóc swojemu przyjacielowi robotowi Albertowi ( Konrad Repiński). Ada zawzięcie próbuje sprawić, by chłopiec w końcu poczuł ludzkie emocje, a tymczasem nestor Akademii, Pan Kleks, podejmuje działania zmierzające do odnalezienia Aleksego Niezgódki, ojca Ady, zaginionego przed siedmioma laty . W tym czasie opiekę nad dziećmi sprawuje ptak Mateusz. Kleks, podczas poszukiwań, wpada w pułapkę Filipa Golarza (rewelacyjnego Janusza Chabiora), byłego ucznia Doktora Pai- Chi -Wo. Ten ogarnięty żądzą zemsty za upokorzenie sprzed lat, dostaje się za mury uczelni przy pomocy Alberta. Kleks niestety tkwi uwięziony na dalekiej Północy. Zaślepiony wciekłością Filip, zaczyna niszczyć baśnie w akademii, odbierając dzieciom na całym świecie wyobraźnię, upatrując w niej źródła swoich nieszczęść. W tym zbrodniczym procederze pomaga mu jego córka, Xela. Ada i jej matka Anna, ratują Akademię i uwalniają Kleksa. Filip ginie w ogniu stworzonym przez siebie, zasiewając ziarnko goryczy w Albercie.
Ogromne wrażenie robią efekty specjalne i zabawne dialogi bohaterów, a także dopasowane stroje i skomplikowana fabuła filmu.
Ekranizacja porusza zarówno problemy współczesnych dzieci, jak i odwiecznych prawd o człowieku. Pokazuje ona, że chęć zemsty nigdy nie zanika, a pielęgnowana latami prowadzi do destrukcji. Bardzo wymowna jest scena niszczenia wyobraźni poprzez aplikację Xelę. Czyżby była zapowiedzią przyszłości.
Film wart jest obejrzenia, potencjał powieści został świetnie wykorzystany. Zakończenie zmusza do refleksji, a niedokończone sprawy zachęcają do niecierpliwego wyczekiwania następnej części.
Po zakończeniu seansu i powrocie do autokaru około godziny 17.30 rozpoczęła się droga powrotna do szkoły w Olszance. O godzinie 18.10 kierowca ogłosił, że bezpiecznie dotarli na miejsce i uczniowie wraz z nauczycielami rozeszli się do domów.
Wycieczka była bardzo ciekawa i dobrze zorganizowana. Uczniowie mieli bardzo pozytywne odczucia i choć nie odbyło się bez kontuzji, wycieczka była bardzo udana.
Tekst Ola Górska, uczennica klasy V a